خاتون باباحسنی افزود: بر اساس تعریف جهانی خشونت که در سال 2002 ارائه شد هرگونه استفاده عمدي از زور، تهديد و يا نيروي جسماني عليه كودك توسط يك فرد و يا يك گروه كه به‌سلامتی، حيات، رشد و عزت‌نفس كودك لطمه زده يا احتمال ايجاد صدمات بعدي را افزايش دهد کودک‌آزاری به‌حساب می‌آید.
وی بیان کرد: هرگونه بدرفتاری با کودک در کوتاه‌مدت و بلندمدت می‌تواند پیامدهای خطرناکی را برای کودک به همراه داشته باشد که تظاهرات آن در کودکان مختلف متفاوت است.
باباحسنی افزود: در بعضی از کودکان مورد آزار قرارگرفته هیچ‌گونه علامت بالینی دیده نمی‌شود درحالی‌که عده‌ای دیگر با علائم زیادی مثل افسردگی، اضطراب، مصرف مواد مخدر، پرخاشگری و گوشه‌گیری به کلینیک‌ها مراجعه می‌کنند.
مسئول بهداشت روان شبکه بهداشت و درمان گناوه اظهار داشت: هرگونه آزار جسمانی مانند کتک زدن و خشونت فیزیکی، درگير شدن کودک در رفتارهاي جنسي‌ای است که با سطح تکاملي (رشدي) وی نامتناسب بوده، بدرفتاری عاطفی و غفلت در نگهداری از کودک نوعی کودک‌آزاری تلقی می‌شود.
کودک‌آزاری فقط کتک زدن نیست
خاتون باباحسنی اظهار داشت: بدرفتاری عاطفی با کودک، روش و الگويي از مراقبت و پرورش كودك است كه در آن والدين يا مراقبين علاوه بر اینکه محيط مناسب و لازم براي رشد و نشاط کودک را فراهم نمی‌کنند بلکه اقداماتی مثل محدود کردن بیش‌ازحد فعالیت‌های کودک، دست‌کم گرفتن، تحقیر کردن، سپربلا کردن، تهدید کردن، تبعیض، تمسخر و هرگونه رفتار خشونت‌آمیز غیر فیزیکی دیگری را نیز بر کودک اعمال می‌کنند.
مسئول بهداشت روان شبکه بهداشت و درمان شهرستان گناوه گفت: كوتاهي در مراقبت مسئولانه از سوي مراقب نوعی مسامحه و یا غفلت است.
وی افزود: غفلت جسماني از شايع‌ترين انواع غفلت است كه شامل ترک کودک بدون مراقب یا سرپرست قابل‌قبول و عدم نظارت و سرپرستی کافی می‌شود.
باباحسنی بیان کرد: بااینکه کودکان شاهد خشونت، به‌طور مستقیم قربانی خشونت محسوب نمی‌شوند ولی در معرض خطر بیشتری جهت بدرفتاری با کودک، غفلت و مسامحه از طرف مراقبین خود قرار دارند.
مسئول بهداشت روان شبکه بهداشت و درمان گناوه افزود: کودک این الگوی رفتاری و خشونت‌آمیز را با خود به نسل بعد منتقل می‌کند چون کودکان 5 ساله نمی‌توانند تصور کنند که والدین آن‌ها غیر از نقش والدی نقش دیگری تحت عنوان نقش همسری نیز دارند.
وی گفت: در سن پیش از مدرسه کودکان بسیار خودمحور بوده و درنتیجه با تفسیر اینکه آن‌ها والدین من و من فرزند آن‌ها هستم به این نتیجه‌گیری می‌رسند که من مقصر اختلافات و نزاع‌های میان والدینم بوده درنتیجه این کودکان بسیار تمایل دارند که خود را در خصوص خشونت و روابط نامساعد والدین مقصر پنداشته و احساس گناه کنند.
مسئول بهداشت روان شبکه بهداشت و درمان گناوه اظهار داشت: توضيحات غیرمنطقی والدین در خصوص آسيب ایجادشده مخصوصا اگر با شرح‌حال كودك يا شرايط تكاملي وي متناسب نباشد به کودک‌آزاری باید شک کرد.
وی بیان داشت: شرح مبهم و چندپهلو از آسیب دیدن کودک، یا حتی بروز تظاهرات هیجانی نامتناسب مثل نگراني بیش‌ازحد یا خونسردی و بی‌تفاوتی زياد می‌تواند از نشانه‌های کودک‌آزاری باشد.
باباحسنی افزود: والدين اين كودكان، گاهي براي مخفي نگه‌داشتن اعمال خود به پزشكان و يا بيمارستان‌هاي متعدد مراجعه کرده یا کودک را با تأخیر بسیار زیاد ارجاع می‌دهند.
خاتون باباحسنی گفت: كودك آزارديده نيازمند ارزيابي‌هاي پزشكي، روان‌پزشکی، روانشناسی و همچنين پزشكي قانوني است.
مسئول بهداشت روان شبکه بهداشت و درمان گناوه بیان داشت: بسياري از كودكان از مطرح كردن مشكل خود وحشت دارند یا درك درستي از مشكل نداشته و مهارت‌هاي ارتباطي مناسب براي بیان اين مشكلات را ندارند.
وی افزود: ممکن است کودک فکر کند این آزار و بدرفتاری بخشی از سرنوشت و الگوی حتمی تربیتی او است لذا از حقوق خود بی‌خبر بوده و سکوت را ترجیح می‌دهد.
باباحسنی توصیه کرد: برای دسترسی به حجم و شدت کودک‌آزاری از مصاحبه گران حرفه‌ای مخصوصا افراد باحوصله ترجیحا خانم‌ها و یک فضای امن استفاده شود.
انتهای پیام/ ک.آ- 3080
اخبار دانشگاه علوم پزشکی بوشهر را در کانال اطلاع رسانی ما دنبال کنید
https://chat.whatsapp.com/EY7jegBw69PIpld7SHn6wN